Էլյա Գրիգորյանի բլոգ․ 2-5 տարեկանների խումբ
«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի քոլեջի նախակրթարան, Անդրանիկի 92/1, 010 74 00 22
Իմ ընտանիքը սեբաստացի է, մենք ընտրել ենք հեղինակային կրթական ծրագիր, ընտրել ենք ազատություն, բաց, թափանցիկ միջավայր։ Ցանկանում եմ, որ երեխաներս շարունակեն սովորել, կրթվել «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիր-հիմնադրամում, որտեղ կարևորվում է անհատը, որտեղ բոլորն իրար հավասար են։
Ուտելուց հետո, քնից առաջ ամենահետաքրքիր ժամն է. երեխաները չեն ուզում քնել, բայց միևնույն ժամանակ՝ լողից ու բակային խաղերից շատ հոգնած են լինում։ Պառկում են, նստում են, չեն տրամադրվում, որ քնեն։
Բոլորին շուրջս հավաքելով ասում եմ.
֊Էրեխեք, եկեք մի հատ գժվենք։
Երկուշաբթի օրը երեխաները պատմում էին իրենց հանգստյան օրերից, ով ինչպես է անցկացրել, ուր է գնացել։
Իսկական սեբաստացի՝ շփվող, ստեղծագործող, հորինող, կազմակերպող, մարդամոտ ու առանց կոմպլեքսի🙃🙃🙃
Մայրիկը գրում է.
֊ Ընկեր Էլյա, ընկեր Վարդ,
Իսկական սեբաստացի սան ունեք, որտեղ պատահի պառկում է գետնին😄, արագ ընկերանում է, տեղում ամեն ինչ կազմակերպում է: Նկարում բոլորն անծանոթ են։
֊Ասեմ, երազիս մեջ ի՞նչ եմ տեսել, պապայիս էլ եմ տեսել,֊ ասում է Նարեն։
֊Քո համար կոնֆետ է՞ր առել,֊ հարցնում եմ ես։
֊Վայ, դե մինչև վերջ լսի էլի…
Մեր Արտյոմը հայերեն չի հասկանում, խոսում է ռուսերեն։ Երեխաների հետ դժվար է շփվում, անընդհատ փորձում ենք ներգրավել խաղի մեջ, փորձում ենք ռուսերենի հետ հայերեն էլ խոսել, որ երեխաների հետ սկսի շփվել։ Նա ինձ դիմում է՝ тётя Эля, իսկ ընկեր Վարդին՝ тётя Ваит.
Այսօր մեծ տարաներով ջուր էինք դրել արևի տակ, որ տաքանա ու երեխաները խաղան։
Մեկ էլ պատուհանից տեսան, որ ինչ֊որ թռչուն ջուր է խմում։
֊ Վա՜յ, էսա ագռավը ջուրը կխմի ու էն մնացած ջուրն էլ ագռավ կդառնա,֊ բարձր ու ոգևորված բացականչեց Մոնան։
(Տարաներն անհատական են, յուրաքանչյուր սան ունի իրերնը😊 )
Համաճարակի հետ կապված՝ մեր պարտեզի ծորակները փոխվել են, ու երեխաներին սովորեցրել ենք, որ լվացվելուց հետո՝ ջուրը փակելու են արմունկով։
֊Ընկեր Էլյա, գիտե՞ս, տանը քեզնից թաքուն ջուրը ձեռքով եմ բացում֊փակում,֊ խորամանկ ժպիտով ասում է Կարենը։
Կարենն ասում է.
֊ Ա՛յ, ընկեր Էլյա, մամաս ի՞նչ էր արել, որ չթողեցիր պարտեզ մտնի։
