Архив рубрики: ԴԱՍՏԻԱՐԱԿԻ ՕՐԱԳԻՐ

«Մանկավարժ չեն դառնում, մանկավարժ ծնվում են»։ Ես չգիտեմ, թե ով է այս խոսքերի հեղինակը, բայց մտորելու տեղիք տվող խոսքեր են։

«… Ոչ ոք չի կարող քեզ կործանել… քեզանից բացի։ Ոչ ոք չի կարող քեզ փրկել….քեզանից բացի»։ Օշո

Հասմիկը շատ գեղեցիկ կոշիկներ էր հագել, ու ես չկարողացա անտարբեր մնալ։ Կոշիկները հագցնելիս աջ ոտքը բռնեցի ու ասացի. ֊ Հա՜ս, էս ինչ սիրուն ա կոշիկդ։ ֊ Էս մյուսն էլ ա նոր, գիտե՞ս, ֊ ասաց ու բարձրացրեց ձախ ոտքը։

Կան ճաշիկներ, որ երեխաների մի մասն ընդհանրապես չի սիրում։ Այդպիսի ճաշիկներց մեկն էլ կաթնապուրն է։ Մի առավոտ, երբ նախաճին կաթնով էին ուտելու, ասացի.

Անահիտի բացահայտումները։

Մրգերի ու բանջարեղենի մասին խոսելիս զգացի, որ մեր սաները դժվարությամբ են տարբերում իրարից։ Որոշեցի քարտերով խաղ ստեղծել, ու խաղի միջոցով տարբերել դրանք։

Դեռևս հին ժամանակներից Հայաստանում զարգացած է եղել խաղողի մշակումը։

Այնքան լավ ու ճիշտ էր գրված, որ կարծես թե, ավելացնելու ոչինչ չկա։ Մարդն է տերը իր ապագայի։ Նրա ինքնուրույն կայացրած որոշումից է կախված ապագան։

Ասում եմ. ֊ Երեխեք, եկե՛ք լեգոներով երկար ճանապարհ կառուցենք։ ֊ Ընկեր Էլյա, ոնց ասես, տենց էլ կանենք,֊ լուրջ֊լուրջ պատասխանում է Հայկը։

Նոյը տանը զրուցում ու կիսվում է մտքերով մայրիկի հետ։