Մոլորակները գնում են, գալիս,
Զարմացած նայում երբեմնի կանաչ,
Զուլալջուր ու պարզ մեր Երկրագնդին։
Ի՞նչ է կատարում, ինչո՞ւ է ջղային,
Ո՞վ է մեղավոր, որ այսպես եղավ…
Իսկ երկրագունդը տնքում էր ցավից։
ԴԱՍՏԻԱՐԱԿԻ ՕՐԱԳԻՐ
Մայրիկի օրագիր
Մայրիկի օրագիր
Մայրիկի օրագիր
Նելլի ու մայրիկ
***
֊Մամա, պատը ջերմություն ունի՞։
֊Չէ բալես, ինչո՞ւ,֊ հարցնում է մայրիկը։
֊Բա, ինչո՞ւ եք ջերմաչափ կախել։
Մայրիկի օրագիր
Չորս օր է <<բանտարկված>> ենք տանը։ Առավոտները բացում եմ պատշգամբի պատուհաններն ու Անահիտի հետ մաքուր օդ ենք շնչում, հետևում բակի շունիկների խաղին, այս ու այն կողմ շտապող մարդկանց, նոր բողբոջից կանաչող ծառերին։
Առավոտն ու շատախոսները
Օրվա ընթացքում երեխաները քչփչում են, խաղում ու զրուցում են տարբեր թեմաներից։ Երբ քնից արթնացան, սկսեցինք խոսել , թե ի՞նչ է առավոտը, ո՞րն է առավոտվա և գիշերվա տարբերությունը, ի՞նչ են անում առավոտյան արթնանալուց հետո, ինչպե՞ս են լվացվում, լվանում ատամները, լողանում, ինչպե՞ս են հագնվում և ո՞ր շորերն են դժվար հագնում։ Փորձեցինք սովորել մեկս մյուսին լսել, խոսքը շարունակել, բառերը ճիշտ արտասանել ու ոչ հայերեն բառերի հայերեն տարբերակը վերհիշել։
Անուլի սրտիկը
Անուլն ամեն օր տուն գնալիս համբուրում է ընկեր Վարդին։ Մի օր, թե ինչպես եղավ, այդ համբույրը չստացեց։ Ճանապարհին բարձր ձայնով սկսեց լացել։
Հարցնում եմ.
֊ Անուլ, ինչո՞ւ ես լացում։
Հանդիսավար Սոնան
Սոնան և քույրիկը պապիկի ծնունդն են վարում,մեկ էլ Սոնան ասում է.
֊Հիմա պապիկին հարցնում ենք,ինքը ի՞նչ տարեկան ա։
֊Վաթսունվեց,֊ պատասխանում է պապիկը։
֊Տղաներ, ֊ Սոնան դիմում է պապիկի եղբայրներին,֊ հիմա, բոլորս միասին, պապիկին վաթսունվեց անգամ ասում ենք՝ Շնոր֊հա֊վո՜ր,Շնոր֊հա֊վո՜ր…
Նելիի կարմիր բաճկոնը
Անահիտը խմբում կարմիր բաճկոն տեսավ։ Կարմիրը՝ Անահիտի սիրելի գույներից է։
֊Վա՜խ, մամ, էս ինչ լավն ա, ես էլ եմ ուզում։
֊Ան, դու էդ գույն բաճկոն ունես։
Մեկ էլ հոտ քաշեց ու ասաց.
֊ Օ՜խ, էս ինչ անուշ հոտ ա գալիս, ես Էս հոտով կուրտկա չունեմ։
Գժուկ֊թզուկները
Երբ չարաճճիությունը վերածվում է հետաքրքիր խաղի՝ երեխայի մոտ սկսում է զարգանալ երևակայությունը, ստեղծագործելու կարողությունը, մտածածն անվախ արտահայտելու ու իրականացնելու ձիրքը։
